Wat is jouw verhaal?

Op 9 juni zijn de nieuwe kernwaarden van het openbaar onderwijs gepresenteerd. Gelijkwaardigheid, vrijheid en ontmoeting zijn de waarden waar we in het openbaar onderwijs voor staan. De openbare school is een plek waar kinderen en jongeren samen leven en samen leren. Het is een mini-samenleving waarin ruimte is voor ieders verhaal.

Bij de Vereniging Openbaar Onderwijs werken we in een divers team met ook ieder ons eigen verhaal. Saida, Wendy, Mari-Carmen en Elles vertellen hoe zij hun schoolperiode hebben ervaren en wat de kernwaarden voor hen betekenen.

‘Ik ontdekte daarin mijn eigen identiteit’

Saida Oulad Youssef (48)

‘Ik heb op een openbare basisschool en scholengemeenschap gezeten in Amsterdam. Er waren veel verschillende nationaliteiten bij mij op school, op de middelbare school zelfs 130. Toch waren we samen en deden we samen dingen. Op de basisschool was er nog helemaal geen onderscheid. Op de middelbare school kwam dit wel meer, mensen met dezelfde afkomst trokken toen naar elkaar toe.

Ik vond het heel leerzaam om met al deze mensen op school te zitten. Je leert over elkaars nationaliteit en tradities. Ik ontdekte daarin ook mijn eigen identiteit. Ik heb geleerd dat iedereen gelijk is en dat het niet uitmaakt waar je vandaan komt. Ik weet nog dat er op de middelbare school één keer per jaar allerlei verschillende landen werden vertegenwoordigd. Elk lokaal was een ander land met eten, muziek en klederdracht uit dat land. Als leerling kon je deze klaslokalen bezoeken en kennis maken met de cultuur uit deze landen. Dit was in 1988. Deze ontmoeting met de verschillende culturen vond ik mooi.

In het onderwijs vind ik het belangrijk dat we alles in gezamenlijkheid doen en elkaar helpen. Zo ontmoeten we mensen die anders denken en daar leren we allemaal van. Ik zou willen dat we in de toekomst niet meer hoeven te praten over samen dingen doen en dat het vanzelfsprekend is dat je als samenleving ook daadwerkelijk samenleeft.’

‘Ik leerde dat iedereen anders is, maar niet raar’

Mari-Carmen van der Meulen Ráez (46)

‘De basisschool waarop ik zat was katholiek, de middelbare school was rooms-katholiek. Mijn moeder komt uit Spanje en heeft een katholieke achtergrond. De middelbare school had ik zelf gekozen, omdat ik daar de sfeer fijn vond. Het mooie was dat we het vak godsdienst hadden, waar alle religies werden behandeld. We leerden dus niet alleen over het katholieke geloof.

Ik had ook samen met tien andere kinderen elke week Spaanse les op school, vanwege onze achtergrond. Dit was heel normaal, mensen vonden dit niet raar maar juist interessant en een verrijking. Op de middelbare school waren de leerlingen heel vrij om te zijn wie zij waren. De school stond ook bekend als vrijdenkend. Leraren waren ook heel vrij, die gingen weleens thuis voor ons koken en dan gingen we allemaal mee. Ouders vonden dit prima.

Wat ik mooi vind aan mijn schooltijd is dat iedereen toen bij elkaar in de klas zat. Ook kinderen die nu misschien een label zouden krijgen omdat ze extra druk zijn of snel driftig. Hierdoor leerde ik dat iedereen anders is, maar niet raar. Doordat ik gewend was aan ieders verschillende gedrag accepteerde ik dat mensen zijn zoals ze zijn. Anderzijds is het natuurlijk ook fijn dat kinderen die dit nodig hebben nu extra aandacht krijgen om toch zoveel mogelijk kansen te benutten.’

‘Je hoeft niet alles te begrijpen om elkaar te respecteren’

Wendy Melis (50)

‘Ik heb op een openbare basisschool gezeten, daar kozen mijn ouders bewust voor. Van de middelbare school weet ik eerlijk gezegd niet welke denominatie deze had, ik mocht toen zelf kiezen. Het was de bedoeling dat de openbare school een weerspiegeling was van de samenleving, maar dat was eigenlijk niet zo omdat gelovige kinderen naar een religieuze school gingen. Zelf had ik wel meer over religie willen leren op de openbare school.

Diversiteit bij mij op de basisschool betekende dat er een meisje van Marokkaanse afkomst en een jongen van Spaanse afkomst op school zaten. Dit was in de tijd dat de eerste gastarbeiders naar Nederland kwamen. Ik vond dat erg interessant, omdat ze een andere taal spraken en er anders uitzagen.

Vrijheid is anderen respecteren. Dat heeft met gelijkwaardigheid te maken. We zijn allemaal anders en hebben allemaal een andere mening of levensovertuiging. Als je iets van een ander niet begrijpt, dan kun je dit vragen in plaats van dit af te doen als onzin. Je hoeft niet alles te begrijpen, om elkaar te kunnen respecteren.’

‘Vrijheid is verantwoordelijkheid nemen voor jezelf en voor anderen’

Elles Verschoor (54)

‘Ik heb altijd op een openbare school gezeten. Mijn ouders waren heel principieel tegen de verzuiling, zij kwamen allebei uit een gezin waarbij de ene ouder heel gelovig was en de andere niet. Mijn moeder geloofde wel, maar wilde haar kinderen niet op laten groeien in tweestrijd, dus kozen mijn ouders voor een openbare school.

Dat iedereen anders leeft en een andere achtergrond heeft, leerde ik toen ik naar de middelbare school ging. Ik leerde kinderen uit andere delen van de stad kennen en ging naar hun huis.

Vrijheid is je verantwoordelijkheid nemen, voor jezelf en voor anderen. Je zou anderen niet moeten willen kwetsen. Dit kan ook voor dilemma’s zorgen. Wanneer iemand bijvoorbeeld tegen homoseksualiteit is en je het er niet mee eens bent, zeg je dit dan of laat je iemand zijn mening behouden? Op scholen is het belangrijk dat er over dit dilemma wordt gepraat, dat zij kinderen leren dat je het gesprek aan kunt gaan in plaats van het uit de weg te gaan. Je komt er dan ook achter waardoor mensen een bepaalde mening vormen of een angst hebben voor sommige meningen of situaties.’

Tekst: Evita Lagerwaard
Dit interview komt uit het magazine Onze School

Word lid van de VOO en ontvang Onze School.