Spectaculaire groei

Tekst: Marijn Jongewaard

In een historisch schoolgebouw reikt basisschool Ter Cleeff naar de eenentwintigste eeuw.

Midden in de Kleverparkbuurt, aan het Santpoorterplein, staat het gebouw van de Tweede Haarlemse HBS uit 1929. Tegenwoordig is dit basisschool Ter Cleeff, vernoemd naar het kasteel Huis Ter Kleef, het hoofdkwartier van de Spanjaarden tijdens het Beleg van Haarlem. Met zijn statige entree en gebrandschilderde ramen is dit klassieke schoolgebouw herkenbaar en aantrekkelijk voor jonge gezinnen. De Kleverparkbuurt is een overloopgebied van Amsterdam, waardoor de school explosief groeide naar ruim zeshonderd leerlingen en een team van zestig man. 

Nieuwe start 

‘Dit is een school waar je graag directeur wordt.’ vertelt directeur Leen-Jan van ’t Hof. ‘Maar het is een uitdaging om vanuit één visie te werken. Dit kun je dit niet van bovenaf opleggen, dus werkt iedereen samen aan het nieuwe schoolplan. Ook de leerlingenraad, van wie ik onder de indruk ben. Je zou denken dat een kind van acht een vriendje of populaire klasgenoot uitkiest, maar dat is totaal niet aan de orde. Iedereen kiest voor de persoon die het beste de wensen kan overbrengen in de klankbordgroep. Door sterkte-zwakteanalyses komt naar voren hoe waardevol onze positieve en veilige sfeer is, maar dat wij nog een stap te zetten hebben naar de eenentwintigste eeuw.’ 

Positief leren 

Die eenentwintigste eeuw betreft niet alleen digitale leermiddelen en een betere warmte-isolatie. Basisschool Ter Cleeff zet zich extra in voor de persoonlijke ontwikkeling. Zeventig procent van de leerlingen stroomt uit naar havo of vwo, wat ook lastig kan zijn voor de andere leerlingen, wiens talenten ook optimaal ontwikkeld moeten worden. Een recente lezing van talentcoach Luk Dewulf, raakte dan ook een gevoelige snaar bij van ’t Hof. Dewulf bepleit een samenwerkende aanpak vanuit de positieve psychologie. 

Intervisie 

Van ’t Hof: ‘Dit geldt ook voor het team. Onze grootte helpt hierbij: dankzij de parallelgroepen kun je beter vergelijken. Het werkdrukgeld maakt meer onderwijsassistenten mogelijk die even kunnen opletten terwijl collega’s met elkaar meekijken. In die enkele minuten zie en leer je veel. Dit doen we nu nog te weinig, maar we staan ook nog maar aan het begin. Hoe vaker we dit doen, hoe meer we het gewend raken. Gelukkig is die behoefte er, iedereen heeft er zin in.’