Gepubliceerd op: maandag 8 april 2019
Week 12 was openbaar onderwijs inhoudelijk, week 13 was procedureel en bestuurlijk en deze week stond in het teken van de politiek. Donderdag was ik in Den Haag voor kennismakingsgesprekken met de onderwijswoordvoerders van Paul van Meenen (D66) en Lisa Westerveld (GroenLinks). Traditioneel vinden veel van de idealen van de VOO weerklank bij deze partijen en gelukkig bleek dat deze keer niet anders te zijn. Er was ook tijd om wat terug te blikken op het 153-jarig bestaan van de VOO en de verschillende rollen die zij over de loop van de jaren heeft gehad. Zo hielden we ons als ‘Vereniging voor Volksonderwijs’ nog veel meer bezig met het recht op onderwijs in het algemeen, want dat is lang niet altijd vanzelfsprekend geweest. De leerplicht bestond immers nog niet in 1866, het jaar van onze oprichting.
VOO is geen one-issue beweging
Ook later bekommerden we ons om het welzijn van kinderen in het algemeen. Zo hebben we zelfs campings gehad, waar kinderen uit minder bedeelde gezinnen soms een weekje vakantie konden vieren. Als reliek uit het verleden bezit de vereniging zelfs nog de grond van één van die campings, in de populaire Zeeuwse badplaats Renesse. Begin mei zal ik daar een bezoek brengen en kennismaken met de pachters van de grond die de Camping nu exploiteren. Voor mij illustreert dit treffend dat de VOO geen one-issue vereniging is.
Onze positie met betrekking tot artikel 23 is wel belangrijk, maar het gaat vooral om het verhaal ervoor en het verhaal erna. Het gaat om goed en toegankelijk onderwijs voor alle kinderen. Het gaat erom dat ze allemaal de kans krijgen echt het beste uit zichzelf te halen en hun ambities te formulieren én te realiseren. Het gaat erom dat ze in hun schooljaren kennismaken en ervaring opdoen met kinderen die anders denken, een andere religie of levensovertuiging hebben, andere capaciteiten -theoretisch of praktisch- hebben, die anders voelen, kortom, die anders zijn. Want daar gaan ze in de grote-mensen-wereld ook mee te maken krijgen en als samenleving moeten we ervoor willen kiezen onze kinderen daar zo constructief mogelijk op voor te bereiden. Dat doe je niet door ze tijdens hun schooljaren af te zonderen in hun eigen bubbel, dat doe je door ze met elkaar in contact te laten komen. Dát vonden we de afgelopen 153 jaar, en dat is precies wat mij motiveert als bestuurder van deze mooie vereniging.
Democratische vorming
Deze week was ik ook op bezoek bij ProDemos, dé club die zich bezighoudt met het verbinden van burgers met de democratische rechtstaat. Zo geven ze rondleidingen op het Binnenhof en organiseren programma’s voor scholieren in en rond de Tweede Kamer. In 2018 deed ProDemos dit voor ongeveer 95.000 scholieren en dat aantal moet omhoog naar 180.000 per jaar, omdat het regeerakkoord bepaalt dat alle scholieren minstens een keer het centrum van onze democratie moeten bezoeken. Een indrukwekkende opdracht. Ik sprak met Coen Gelinck, hoofd educatie van ProDemos over mogelijke samenwerking rondom het thema democratie in de school. Daar ontstonden mooie ideeën, dus dat wordt zeker vervolgd.
Door de politieke afspraken kon ik helaas niet bij het lustrumseminar zijn van het Vluchtelingen Steunpunt Groene Hart, waar ik voorzitter van ben. Samen met veel vrijwilligers, ketenpartners en andere betrokkenen zetten we ons al vijf jaar in voor de effectieve integratie in onze samenleving van vluchtelingen die een verblijfsstatus hebben gekregen in Woerden en Oudewater. Maar ook zonder mij was het een feestelijke aangelegenheid.
Afsluiting met trainers
Zaterdag werd de week mooi afgesloten met een bijeenkomst met trainers van de VOO die het hele jaar door, in het hele land cursussen verzorgen, met name rondom medezeggenschap. Samen bediscussieerden we -in weerwil van het mooie weer buiten- de uitgangspunten en kernwaarden van het openbaar onderwijs en hoe we daar het beste handen en voeten aan kunnen geven. Een mooi gesprek met betrokken mensen. Een intensieve week werd daardoor toch vol energie afgesloten!
